,,ImproVszkole na dobry początek’’

Recenzja książki Anny Krajewskiej i Katarzyny Michalskiej

Zastanawiając się, jak napisać recenzję książki „Impro w szkole”, postanowiłam posłużyć się jedną z gier improwizacyjnych, która polega na opowiedzeniu historii, w której następujące po sobie zdania rozpoczynają się od kolejnych liter alfabetu, wyłączając polskie znaki.

Alfabet w głowie recytowałam, syn powiedział „stop” i wylosowałam literkę „Z”, którą zaczęłam tę recenzję i którą również ją zakończę.

Bardzo czekałam na tę książkę, właściwie to od października 2019 roku, kiedy to podczas Ogólnopolskiego Festiwalu Sportów Teatralnych w Konstancinie odbyła się konferencja „ImproVszkole”.

Ciekawiło mnie, jak w klarowny sposób można napisać podręcznik do impro, który posłuży nauczycielom i wychowawcom nie znającym tej metody.

Dwie autorki – Anna Krajewska i Katarzyna Michalska – poradziły sobie z tym doskonale.

Efektem współpracy jest książka, która może posłużyć jako gotowe narzędzie do wykorzystania na lekcjach czy warsztatach.

Forma, w jakiej został wydany ten podręcznik, jest bardzo przystępna, każda z gier jest szczegółowo opisana, a ponadto przy każdej z nich zaznaczone są efekty kształcenia, impro cele i kompetencje kluczowe.

Gotowym przepisem na przeprowadzenie gier są instrukcje dla uczniów, wzbogacone o rysunek.

Hybrydyczny (ileż słów na literę „H” jest w słowniku, zwykle na scenie przychodzi do głowy tylko „harcerz”, „herbata” i „holistyczny” ;) ) styl zaproponowany przez autorki świetnie sprawdza się na zajęciach i jest doskonałym narzędziem dydaktycznym.

Istotnymi dodatkami do gier są „Pytania do refleksji” i „Warianty”, które uświadamiają czytelnikowi, że w momencie poznania podstawowych zasad gier impro, można je swobodnie modyfikować na własny użytek.

Jeśli zależy Wam na tym, aby dzieci w klasie czy grupie słuchały się nawzajem, były otwarte, spontaniczne i gotowe do działania, to musicie koniecznie przeczytać tę książkę.

Każda klasa, grupa, zespół ma swoje „gwiazdy”, doskonale wiemy, że każde dziecko chce być wyjątkowe, jedyne i oryginalne – potrzebuje akceptacji i chce czuć się potrzebne.

Lubię w impro właśnie to założenie, że każdy przez to, że jest sobą, jest jedyny i oryginalny, a przez to wyjątkowy.

Mocną stroną wszystkich gier, które znajdziecie w tej książce, jest właśnie zespołowość oraz nauka przez zabawę.

Nieposkromiona wyobraźnia dzieci i brak krytycznego cenzora w ich głowach sprawia, że w przeważającej większości dzieci podchodzą do zadań bardzo serio.

Okazuje się, że to my, dorośli, musimy poznać więcej zasad impro, żeby móc improwizować, bo dzieci są naturalnie spontaniczne.

Problemem w pracy z dziećmi coraz częściej staje się natomiast brak uwagi, akceptacji, uważności, czy umiejętności porozumiewania się.

Rozwój umiejętności aktywnego i empatycznego słuchania to jeden z celów w impro edukacji.

Szkoła to doskonałe miejsce na impro trening.

Ten podręcznik to gotowe scenariusze zajęć.

Używajcie go do woli na przerwach, podczas lekcji, imprez rodzinnych, na warsztatach, a nawet w rozmowach z dziećmi na trudne tematy.

W niemal każdej sytuacji można zastosować grę lub zasady improwizacji, na przykład rozpoczynając każde kolejne zdanie od następujących po sobie liter alfabetu.

Zupełnie jak w przypadku tej recenzji.

Autorka recenzji: Basia Szarwiło